Υποχρεωτικές εισφορές και υποχρεωτική εγγραφή αποστράτων σε Ενώσεις Αποστράτων

Προς:κ.Υπουργό Εθνικής Άμυνας

Κοιν.:κ.Αν.ΥΕΘΑ,κ.Υφυπουργο Εθν.Αμυνας

ΘΕΜΑ: Υποχρεωτικές εισφορές και υποχρεωτική εγγραφή αποστράτων σε Ενώσεις Αποστράτων

Αξιότιμε κ.Υπουργέ

1.Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ 1 του ΝΔ.1171/72 τακτικά μέλη των Ενώσεων καθίστανται υποχρεωτικά οι ε.α. αξιωματικοί και Ανθυπασπιστές των ΕΔ, της χωροφυλακής και του λιμενικού σώματος που λαμβάνουν μέρισμα με τα Μετοχικά Ταμεία των Ε.Δ. και υπόκεινται σε κρατήσεις επί του δικαιούμενου μερίσματος σε ύψος που καθορίζεται με απόφαση του ΥΕΘΑ και δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1%.

2. Οι κρατήσεις των μελών υπέρ των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών γίνονται αυτόματα, αμέσως μόλις κάποιος καταστεί μερισματούχος ενώ η εγγραφή του στις Ενώσεις Αποστράτων προϋποθέτει την αίτησή του συνοδευμένη από τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Έτσι παρατηρείται το οξύμωρο να γίνονται κρατήσεις υπέρ των Ενώσεων Αποστράτων από αποστράτους που δεν είναι μέλη τους, καθώς δεν υποχρεώνονται από κάποια διάταξη να ακολουθήσουν συγκεκριμένη διαδικασία προκειμένου να καταστούν τακτικά μέλη τους.

3. Αποτελεί σταθερή επιλογή της Ελληνικής δημοκρατικής Πολιτείας η ουσιαστική προώθηση της ισότητας ενώπιον του νόμου και η εξάλειψη κάθε μορφής διακρίσεων. Η επιλογή αυτή έχει ως θεμέλιο το άρθρο 2 του Συντάγματος το οποίο καθιστά πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, την παρ. 2 του άρθρου 4 του Συντάγματος το οποίο αναφέρει ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις καθώς και την παρ. 4 του ιδίου άρθρου όπου τίτλοι ευγενείας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες

4. Οι αρχές της δίκαιης και ίσης μεταχείρισης κατοχυρώνονται σε πολλά διεθνή κείμενα και συμβάσεις, όπως π.χ. στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. (άρθρα 1 και 7), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (άρθρο 2), στη Διεθνή Σύμβαση «περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων» της 7-3-1966 (Ν.Δ. 494/1970), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (άρθρο 14) και στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρο 21). .

5. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 12 παρ 5, επιτρέπεται με νόμο η σύσταση αναγκαστικών συνεταιρισμών που αποβλέπουν στην εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημοσίου ενδιαφέροντος (...) εφόσον πάντως εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν.

6 . Οι Ενώσεις Αποστράτων δεν εμπίπτουν σε καμία από τις κατηγορίες (εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημοσίου ενδιαφέροντος) που θα δικαιολογούσε αναγκαστική ένωση προσώπων και κατά συνέπεια το ΝΔ.1171/72 είναι αντισυνταγματικό. Παραβιάζεται το άρθρο 5 παρ 1 του Συντάγματος περί ελευθερίας του ατόμου να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας

7. Σύμφωνα με τη νομολογία του ΣΤΕ (βλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 3198/1990, 2540/1999, 3942/2001) η ελευθερία της σωματειακής οργανώσεως των πολιτών, που απορρέει από την κατοχυρώνουσα το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι διάταξη του άρθρου 12 του Συντάγματος, περιλαμβάνει το δικαίωμα του καθενός από αυτούς να ιδρύει σωματείο, να μετέχει σε σωματείο της εκλογής του και να αποχωρεί ανεμποδίστως από αυτό. Περιλαμβάνει επίσης την ελευθέρως καθοριζόμενη από τα μέλη του, διά του οικείου καταστατικού, οργάνωσή του, στοιχείο της οποίας αποτελεί η οικονομική συνεισφορά τους για τη λειτουργία του σωματείου. Η ελευθερία εξ’ άλλου του πολίτη να μη μετέχει καθόλου σε σωματείο, που απορρέει από τη γενική ελευθερία του ατόμου, την οποία επίσης κατοχυρώνει το Σύνταγμα (άρθρο 5), αποκλείει τον εξαναγκασμό του να προβεί στην ίδρυση σωματείου ή να συμμετάσχει σε υφιστάμενο

8. Αντισυνταγματική είναι ακόμα και η απλή επιβολή οικονομικής επιβάρυνσης (εισφοράς) σε όλα αδιακρίτως τα μέλη μιας κατηγορίας προσώπων, υπέρ όλων ή ορισμένων από τα σωματεία που εμφανίζονται ως εκπρόσωποί τους. ΣΤΕ 3337/1975, σε Π.ΠΑΡΑΡΑ, Σύνταγμα 1975. Corpus, 1, 1982, 199.

9. Εφόσον το άρθρο 12. παρ 1 του Συντάγματος κάνει λόγω για δικαίωμα των Ελλήνων να συνιστούν ενώσεις και σωματεία, καθίσταται σαφές πως ούτε η σύσταση τέτοιων οργανισμών ούτε η συμμετοχή σε αυτούς μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο κρατικού καταναγκασμού. Αυτή η απαγόρευση της επιβολής υποχρεώσεως για συνένωση αποτελεί την αρνητική όψη του δικαιώματος ή αρνητική ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι σύμφωνα με την παραδοσιακή ορολογία.

10. Θέμα αρνητικής ελευθερίας της (μη) συνένωσης προκύπτει και σε σχέση με την υποχρεωτική συμμετοχή επαγγελματιών ή άλλων προσώπων σε νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου ή η μετατροπή υφιστάμενων σωματείων σε Ν.Π.Δ.Δ με υποχρεωτική και πάλι συμμετοχή. Σύμφωνα με τη νομολογία, απόφαση ολομέλειας του ΣΤΕ 2222/1981 κρίθηκε ότι αντίκειται στο άρθρο 12 Συντ. η μετατροπή (Α.Ν 628/1968) των σωματείων των εφέδρων σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με σωματειακούς καθαρά σκοπούς, τα οποία δεν ασκούν καμία δημόσια εξουσία, αλλά έχουν ως μέλη υποχρεωτικά σύμφωνα με τον Α.Ν 628/1968 τους εφέδρους αξιωματικούς και οπλίτες πολεμιστές και διοικούνται από πρόσωπα που ορίζονται απευθείας από όργανα της δημόσιας διοίκησης. Αποτέλεσμα της απόφασης του ΣΤΕ υπήρξε ο Ν.1301/82 σύμφωνα με τον οποίο (άρθ. 1) ιδρύθηκαν ενώσεις εφέδρων ως ΝΠΔΔ, χωριστά κατά τοπική περιφέρεια της χώρας με ανώτατη πανελλήνια ομοσπονδία, ενώ το άρθρο 3 παρ 2 προβλέπει ότι μέλη των Ενώσεων είναι οι έφεδροι σε εφεδρεία αξιωματικοί που ελεύθερα και με δική τους προαίρεση επιθυμούν να γίνουν μέλη τους.

11. Αντισυνταγματικό είναι και το άρθρο 14 παρ 2 του ν.1191/90 που προβλέπει την προνομιακή μεταχείριση μελών που είναι ε.α. ανώτατοι αξιωματικοί βαθμών Αντιστρατήγου και Υποστρατήγου, για τη θέση του προέδρου και αντιπροέδρου του ΔΣ. Η αρχή, άλλωστε, της ισότητος που κατοχυρώνεται από το άρθρο 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος επιβάλλει στον νομοθέτη να μην δημιουργεί ρήγματα στην καθολικότητα των ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκτός εάν το ίδιο το σύνταγμα εισήγαγε προσόντα προς άσκηση κάποιου δικαιώματος ή εάν η εις βάρος κάποιου αναστολή ή στέρηση κάποιου ατομικού δικαιώματος επιτρέπεται. Το αντίθετο, η αναγνώριση δηλαδή της δυνατότητος να εισάγονται οι γενικές εξαιρέσεις από τον νομοθέτη, εκεί όπου το Σύνταγμα δεν διακρίνει ή απλώς σιωπά, θα άφηνε, κατ’ ουσίαν, ελεύθερο το πεδίο για την αναβίωση αυθαιρέτων διακρίσεων ενώπιον του νόμου και την δημιουργία πολιτών ιδιαιτέρων τάξων, ομάδων ή κατηγοριών (Ολ. ΣΤΕ 867/88).

13.Επειδή

α. Τα ε.α. στελέχη των Ε.Δ ως ελεύθεροι πολίτες, απολαμβάνουν πλήρη συνταγματικά και πολιτικά δικαιώματα και έχουν το δικαίωμα να μετέχουν σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας και της κοινωνικής ζωής χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.

β. Όλοι οι ε.α. αξιωματικοί που θέλουν να συμμετέχουν σε οποιοδήποτε αιρετό όργανο της πολιτείας συμμετέχουν με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις με κάθε άλλο πολίτη που δεν στερήθηκε των συνταγματικών του δικαιωμάτων.

γ. Η επιβολή νομικών περιορισμών, εξαιρέσεων ή και διακρίσεων, για την υποβολή των υποψηφιοτήτων ή την εκλογή των μελών του ΔΣ των Ενώσεων και των Παραρτημάτων καταστρατηγεί το αναφαίρετο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι καθώς και την βασική αρχή της πλειοψηφίας που είναι η πεμπτουσία κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Ο νομικά τεχνηέντως έλεγχος των ενώσεων και η φαλκίδευση των ίσων δικαιωμάτων των μελών αποτελεί ντροπή για το νομικό μας πολιτισμό και τη δημοκρατία.

Σας παρακαλούμε όπως νομοθετήσετε την κατάργηση της υποχρεωτικής κράτησης και της υποχρεωτικής εγγραφής από τους ε.α συναδέλφους στις Ενώσεις αυτές.

Με τιμή

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Παναγιώτου Δημήτριος Χαράλαμπος Καραγιάννης

Ανθστης ε.α Ανθστης ε.α