Μεγαλώσαμε... και τελικά είναι ωραία...από την συνάντηση αποφοίτων Γυμνασίου Κορινού 1989-1990.

Του Σάββα Σεϊταρίδη

Μεγαλώσαμε… Και τελικά είναι ωραία!!!

Ένα γλυκό πρωινό, μια απρόβλεπτη συνάντηση με έβαλε στην χρονοκάψουλα και ταξίδεψα πίσω στα μαθητικά μου χρόνια. Πριν 27 χρόνια …. τότε που όλα ήταν αλλιώς. «Να κάνουμε reunion,  θέλουν τα κορίτσια» λέει ο Χρήστος…. μια τόση δα μικρή προτασούλα ήταν ικανή να ανοίξει το χρονοντούλαπο των ξεχασμένων, όπως νόμιζα ως τώρα, αναμνήσεων…

Ρε λες; Μετά από τόσα χρόνια που αφήσαμε να περάσουν έτσι…. θα μπορούσαμε …;; Αμφιβολίες, ανασφάλειες αλλά πάνω απ όλα μια κρυφή φλόγα και ένα καρδιοχτύπι αλλιώτικο, νεανικό,  σαν τότε στην προσμονή της πενθήμερης εκδρομής. Ρε λες; Ε ναι λοιπόν λέω!! Τελικά δεν θέλει πολύ… πέντε έξι τρελούς με την ίδια έξαψη και λαχτάρα για επανασύνδεση!! Και κάπως έτσι ξεκίνησε η μικρή μας ιστορία…

Τελικά πότε τα είπαμε…. πότε τα συμφωνήσαμε… έφτασε εκείνη η πολυπόθητη ημέρα της  συνάντησης με τους παλιούς συμμαθητές, καθηγητές και δασκάλους,  στον «Γυαλό».

Ήταν ένα αυγουστιάτικο βράδυ με πανσέληνο. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή και ζωηρή από την αρχή. Φωνές, γέλια, φιλιά και αγκαλιές … Πολλές αγκαλιές, σφιχτές και ακομπλεξάριστες, ικανές να διαλύσουν ακόμα και άβολες σκέψεις που αιωρούνταν ίσως για γεγονότα του παρελθόντος. Αυτός ο χρόνος ο θεραπευτής…. που με μαγικό τρόπο αφήνει μόνο τα ωραία στο μυαλό μας…. Τώρα βέβαια η αλήθεια είναι ότι τα μαγικά του τα κάνει ‘επιλεκτικά’ και ‘φυλετικά’… γιατί αφήνει ανεξίτηλα και σκληρά τα σημάδια του πάνω στα αγόρια!!! Λίγο οι γκρι κρόταφοι… λίγο η ασημένια και λιγοστή κόμη… λίγο το συσσωρευμένο λίπος στην κοιλιά…. ε μας αποτελείωσε.  Πώς να μην γίνουν έτσι και μερικές συστάσεις;; Βεβαίως βεβαίως στα κορίτσια έκανε τα μαγικά του απλόχερα… πιο ωραίες και από τότε!! Γίνεται; Και όμως γίνεται!!!

Στο μεταξύ είχαν σχηματιστεί διάφορα πηγαδάκια, όπως τότε στα διαλλείματα και στις εκδρομές του σχολείου. Τα γέλια με τα εύστροφα και καλοπροαίρετα πειράγματα ήταν αστείρευτα. Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα ολονών  μας. Τα συναισθήματα, οι σκόρπιες σκέψεις και εικόνες του τότε και του τώρα…27 χρόνια είναι αυτά!!! Ευτυχώς με την βοήθεια της τεχνολογίας και του Projector, είδαμε  διάφορες φωτογραφίες από τα σχολικά μας χρόνια που μας ταξίδεψαν με γλυκό τρόπο. Έτσι λοιπόν ακόμα και μερικά πρόσωπα που είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν στο κάδρο των αναμνήσεων, με την  συνάντηση αυτή απέκτησαν και πάλι περίοπτη θέση μέσα στο νου και στην καρδιά.

Αφεθήκαμε λοιπόν στους ήχους της υπέροχης ορχήστρας που συνόδευε την παρέα μας και μας διασκέδασε μοναδικά Φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε, τραγουδήσαμε και κάπου στα βαθιά μεσάνυχτα ανανεώσαμε το ραντεβού μας για του χρόνου με την ελπίδα να δώσουν το παρών όλοι οι συμμαθητές μας. (Έτσι για την ιστορία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μόνο 36 συμμαθητές μας από τους 70.)

Υποσχεθήκαμε ότι το reunion πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο γιατί απλά… μεγαλώνουμε.

Γιατί θέλουμε να προλάβουμε κάθε χρόνο την πενθήμερη εκδρομή.

Σαν τότε.

Σαν συμμαθητές…

Ακολουθούν φωτογραφίες και βίντεο από την βραδιά:

το βίντεο της βραδιάς: 

Φωτογραφικό αρχείο: 

ΥΣ: Αφιερωμένο σε όλους τους συμμαθητές μου και εκπαιδευτικούς μου που αντιστέκονται ακόμη στα κοινωνικά δίκτυα της εποχής και δεν έχουν άλλο τρόπο να μοιραστούν τις αναμνήσεις εκείνης της βραδιάς.