Καλό ταξίδι φίλε Βασίλη!!!

Γράφει ο Σάββας Σεϊταρίδης

Καλέ μου γείτονα Βασίλη!!!

Δυστυχώς εχθές πληροφορήθηκα ότι μας άφησες για την γειτονιά των αγγέλων.  Πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω!!!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγνή  καρδιά σου και την μεγαλοψυχία. Τα ατέλειωτα πειράγματά σου σ΄ όλο τον κόσμο(ακόμη και σ΄ αυτούς που δεν γούσταραν) που στο τέλος  όμως όλοι σπάγαν ένα χαμόγελο από το αστείρευτο και πηγαίο χιούμορ σου.

Ήσουν άνθρωπος της προσφοράς και ανοιχτός για βοήθεια στον καθένα που σου χτυπούσε την πόρτα σου ή απλά έπεφτε κάποια πληροφορία στα αυτιά σου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα υπέροχα εφηβικά μου χρόνια που πέρασα στο καφέ  club ''ΑΠΡΟΟΠΤΟ'' που είχα την τύχη να σ΄ έχω αφεντικό μου, μιας και δούλευα για να  μαζέψω χρήματα για την 7ήμερη που θα πηγαίναμε στη Ρόδο με το σχολείο μου κάπου τον Απρίλιο του 1993.  Όταν επιτέλους έφτασε εκείνη η ημέρα, σαν μεγάλος αδερφός, εκτός από το μεροκάματο, μου είχες δώσει ένα μεγάλο ποσό έτσι για χαρτζιλίκι, όπως μου είχες πει. Αχ ρε Βασίλη....

Με τα χρόνια χαθήκαμε, αλλά όποτε ερχόμουν στον Κορινό, πάντα βρισκόμασταν στο μαγαζί σου στο Καφέ spor Libero. Δεν θα ξεχάσω το τελευταίο σου πείραγμα όταν ένα Σαββατόβραδο είχα έρθει για να δω την αγαπημένη μας ομάδα τον ΠΑΟΚ, όπου μετά το τέλος του αγώνα σε αναζήτησα για να πληρώσω τον καφέ μου και μου είπες: ''Είναι αρχή του καταστήματος, δεν παίρνουμε λεφτά από δημοσιογράφους'' και λυθήκαμε στα γέλια  και θυμάμαι πως προσπαθούσα μάταια να σε πείσω πως δεν ήμουν δημοσιογράφος, αλλά απλά ένας ταπεινός blogger. 

Καλό σου ταξίδι φίλε Βασίλη!!!