Ένα νέο ποίημα του πολυτάλαντου συντοπίτη μας Ιορδάνη Ποιμενίδη

Πρωτόγονη εξέλιξη

Κοιτώ με ίδια μάτια

πατώ με ίδια πόδια

τα δομικά μου υλικά,

μ΄ ανακυκλώνει διαρκώς

το παρελθόν του μέλλοντος

Λάσπης είμαι μικρός θεός

στο απέραντο σύμπαν

με γήινα ουσίας εφόδια,

άδικα ψάχνω έξω

το αχανές μέσα μου.

Πρωτόγονη εξέλιξη το σήμερα,

είμαι το τέλος κι αρχή

ανθρώπινης πυραμίδας,

με το γονέα ίδια

όλα μου τα γονίδια

Το βιολογικό μου ρολόι

ακριβές και αλάνθαστο,

αργοπεθαίνω σαν γεννιέμαι

και χάνω το ταξίδι

ψάχνοντας προορισμό.

Ο φόβος, φίλος και θάνατος

συμμαχεί με τον χρόνο

κρύβοντας την μόνη αλήθεια,

το αθάνατο συνεχές

με το αθάνατο τέλειο.

ΑΠΤΗΝΟΔΥΤΗΣ