ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ † Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Πιερίας

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὑποδοχή καί Ἀποδοχή εἶναι δύο λέξεις πού θά μποροῦσαν νά χαρακτηρίσουν τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων.

Ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ καί ἀποδοχή τοῦ πλησίον.

Ὑποδεχόμαστε τόν Νεογέννητο Χριστό, διότι Αὐτός εἶναι «τό ἀληθινό φῶς, ὁ Ὁποῖος -καθώς ἔρχεται στόν κόσμο- φωτίζει κάθε ἄνθρωπο». 

• Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ φέρνει ἀνείπωτη χαρά στήν καρδιά κάθε χριστιανοῦ.
• Ἡ χάρη τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ γίνεται πηγή φωτός καί πνευματικῆς δύναμης.
Διαβάζουμε στόν προφήτη Ἠσαΐα: «Ὁ λαός πού βάδιζε μέσα στά σκοτάδια εἶδε ἕνα λαμπρό φῶς». Αὐτό τό λαμπρό Φῶς πού ἔρχεται τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων σέ ἀνάμνηση τῆς γέννησης τοῦ Θεανθρώπου, πρέπει:
• Νά τό ὑποδεχθοῦμε στίς καρδιές μας.
• Νά λαμπρύνει τή ζωή μας καί κάθε ἐνέργειά μας.
• Νά φωτίζει, ὡς φάρος ἐλπίδας καί δύναμης, τή δύσκολη καθημερινότητά μας. 

Ὑποδέχομαι τόν Χριστό πού γεννιέται στήν καρδιά μου, σημαίνει ὅτι ζῶ ὡς ἐργάτης τῆς εἰρήνης, ὡς μάρτυρας τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς ἀγάπης του. «… Νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ», προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. 

Τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τοῦ χριστιανοῦ, ἡ βασική ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι ἀγάπη, ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἡ ἀποδοχή τοῦ πλησίον.

Εἶναι γεγονός ὅτι στόν κόσμο μας κυριαρχεῖ ὁ ἐγωισμός, ἡ διαφθορά, ἡ ἀδικία, ἡ βία καί ἡ ἀδιαφορία πρός τόν συνάνθρωπο. Σ’ ἕναν τέτοιο κόσμο, ἡ ἀποδοχή τοῦ πλησίον μας, ἡ φροντίδα γιά τόν φτωχό, τόν περιθωριακό, τόν μοναχικό, τόν μετανάστη, τόν πρόσφυγα, πρός ὁποιονδήποτε ὑποφέρει στό σῶμα καί στήν ψυχή, ἀποτελεῖ χριστιανικό καθῆκον.

Αὐτό χαρακτηρίζει τόν αὐθεντικό μάρτυρα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης. Ὁ χριστιανός γνωρίζει ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε σέ μιά φάτνη, ἔζησε φτωχός καί μοναχικός κατά τή σύντομη πορεία του στή γῆ καί πέθανε μαρτυρικά, κατατρεγμένος καί προδομένος ἀπό ἐκείνους πού ἀγάπησε.

Ὁ Ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων, γιά νά εἶναι ἀληθινός καί οὐσιαστικός, πρέπει νά σηματοδοτεῖται ἀπό τήν ὑποδοχή τοῦ Θεανθρώπου καί τήν ἀποδοχή τοῦ συνανθρώπου. 

Στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης πού ζοῦμε, ἀλλά, καί παράλληλα, τοῦ ἀτομικισμοῦ, ἀπαιτεῖται:

• νά σηκώσουμε ψηλά το βλέμμα μας,
• νά κοιτάξουμε πέρα καί πάνω ἀπό τά προσωπικά θέματα, προβλήματα
• καί ἐνδιαφέροντα,
• νά ὑποδεχθοῦμε τόν Ἰησοῦ μέ πίστη καί ἐλπίδα,
• νά ἀποδεχθοῦμε τόν συνάνθρωπο μέ γενναιοδωρία, σεβασμό καί ἀγάπη.

Ἡ εὐχή, πού γίνεται προσευχή, εἶναι:

νά νοιώσουμε ὅλοι οὐσιαστική τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας,
νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας μέ ἐμπιστοσύνη,
νά ὑποδεχθοῦμε τόν Χριστό, ζώντας μέσα στήν εἰρήνη καί τήν ἀληθινή χαρά πού προσφέρει ἡ πίστη στό Θεῖο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ.

Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!