Ηλίας Παπαγεωργιάδης: Η αφετηρία, η διαδρομή και η κατάληξη. Όταν κάνεις εκλογές ως «παρτιζάνος»

2005

Καλημέρα σας από την Αθήνα. Ήταν το 2005, μήνας Αύγουστος, όταν μου ζητήθηκε να συναντηθώ με τον Σάββα Χιονίδη και τη γυναίκα του τη Τζούλη. Το 2002 ήμασταν απέναντι, εγώ με τον Αμοιρίδη, αυτός συνεργάστηκε με έναν αθηναίο «ειδικό» που τον έβαλε μεταξύ άλλων να κάνει εκλογική καμπάνια τονίζοντας το θρήσκευμά του. Τότε, στο ΕΔΕΜ στην Κατερινόσκαλα, μου έγινε η πρόταση να ξεκινήσω να συνεργάζομαι μαζί του και να κάνω την καμπάνια του 2006, παρά το ότι ήδη έκανα δουλειές στη Ρουμανία. Η κατάσταση που μου περιγράφηκε ήταν περίπου η εξής:

- «Το τελευταίο γκάλοπ δίνει 63% στον Γιάννη και 27% σε εμάς, στην παράσταση νίκης είναι ακόμη πιο ψηλά αυτός. Στα ποιοτικά στοιχεία ο Γιάννης υπερτερεί κατά κράτος»

- «Μεγάλο κομμάτι της ΝΔ είναι με τον Γιάννη»

- «Διατηρούμε ένα κομμάτι από τον συνδυασμό μας του 2002, οι άνθρωποί μας είναι μαζί μας. Αλλά υπάρχει απογοήτευση. Παρά το ότι οι δικοί μας θεωρούν ότι ο Σάββας είναι πολύ καλύτερος του Γιάννη, δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να κερδίσουμε»

- «Δεν μπορούμε να βρούμε εύκολα υποψήφιο. Οι πόρτες είναι κλειστές, σχεδόν σφραγισμένες»

- «Δεν τολμούν πολλοί πολίτες να βγουν ανοικτά υπέρ μας. Φοβούνται, μιας και ο Γιάννης ελέγχει τα πάντα. Τα ξέρει όλα για όλους»

Ίσως αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί του γιατί τον εκτιμούσα πολύ ως άνθρωπο, τον θεωρούσα μία από τις ελπίδες του τόπου, με όραμα και ιδέες. Ίσως λόγω του ότι ήταν ο Περικλής που μου το ζήτησε. Ίσως γιατί μου περιέγραψαν μία κατάσταση σε αδιέξοδο, που οι φίλοι του, οι συγγενείς του έλεγαν ότι είναι «αδύνατο να τα καταφέρετε». Το σίγουρο είναι ότι δεν υπήρχε φως, πουθενά. Δουλεύαμε μέρες και νύχτες, ώρες ατελείωτες και φως δεν φαινόταν στο βάθος του τούνελ. Του πήρε καιρό για να καταλάβει και να αποδεχτεί πως έπρεπε να κάνουμε εκλογές ως «παρτιζάνοι», να «χτυπάμε και να φεύγουμε», να κρατάμε κλειστά τα χαρτιά μας και μυστικές τις κινήσεις μας. Είναι περήφανος ως άνθρωπος ο Σάββας, του ταιριάζουν καλύτερα οι μετωπικές. Αλλά με μετωπική δεν θα μπορούσε να είχε κερδίσει. Αν δεν ήταν η Τζούλη τότε να επιμείνει, αν δεν επενέβαινε και ο Γιάννης Παλέγδας, τότε ίσως να μην είχε αποδεχτεί αυτή τη στρατηγική.

2006

Την Άνοιξη του 2006, περίπου 6 μήνες πριν τις εκλογές, μόλις είχαμε καταφέρει να κλείσουμε τα πρώτα μέτωπα στη ΝΔ. Ο (ανακοινωμένος) συνδυασμός μας ήταν ακόμη εμφανώς «άγουρος». Οι δημοσκοπήσεις μας είχαν 15 – 20 μονάδες πίσω από τον Γιάννη. Τα περισσότερα ΜΜΕ ήταν εχθρικά, για να το πω ευγενικά. Εμείς κρατούσαμε κλειστά τα χαρτά μας, οι του Αμοιρίδη μας έκαναν πλάκα: «Δεν έχετε τίποτε, αυτή τη φορά ούτε 30% δεν θα πάρετε», «Ηλία, καταστρέφεις το μέλλον σου, γιατί πηγαινοέρχεσαι από τη Ρουμανία;» κλπ. Σιγουριά έδειχνε ο Γιάννης Ντούμος.

Σιγά σιγά, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Το καλοκαίρι υπήρχαν πλέον αρκετοί συνδημότες που τολμούσαν να εκφραστούν δημόσια. Από την 1η Σεπτεμβρίου του 2006 ανοίξαμε σταδιακά τα χαρτιά μας. Η πόλη αιφνιδιάστηκε, δεν το περίμενε. Το κλίμα άλλαξε άρδην. Μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου όλοι μιλούσαν για μία μεγάλη μάχη, «που θα κερδίσει στο τέλος ο Γιάννης». Ο Γιάννης ο ίδιος λέει πως κατάλαβε ότι υπάρχει πρόβλημα τις τελευταίες 15 μέρες, αφού έκλεισαν οι συνδυασμοί και είδε ξεκάθαρα όλες τις κινήσεις στη σκακιέρα. Τότε περίπου βγήκε και η πρώτη δημοσκόπηση που μας είχε μπροστά, με 1,2%.

Την τελευταία εβδομάδα ο Γιάννης έλεγε στους συμβούλους του να επιταχύνουν, αυτοί δεν τον πίστευαν, ήταν σίγουροι. Αυτός έβλεπε ότι το κόμμα της ΝΔ ήταν πλέον στρατευμένο πίσω από τον υποψήφιο με τη στήριξή του. Ο Σάββας με τη Τζούλη και τους συμβούλους τους έτρεχαν σαν τρελοί, αλαφιασμένοι, γυάλιζε το μάτι τους. Εκείνη την εβδομάδα, εκτός των υπολοίπων, έβαζα στοιχήματα με φίλους μου για το αποτέλεσμα των εκλογών, έγραφα τα ποσοστά και τα υπέγραφα. (Τώρα που ασχολούμαι ξανά, 4 από αυτούς μου έδειξαν τα κρατημένα τους χαρτιά από τότε, ρωτώντας με τι θα γίνει αυτή τη φορά).

Το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου ο Σάββας Χιονίδης έγινε Δήμαρχος. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Και τα καλά και τα άσχημα.

2018

Φέτος, μετά από πάρα πολλά χρόνια, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ ξανά με τις εκλογές. Έχει αλλάξει πολή ο Δήμος της Κατερίνης από τότε, έχουν αλλάξει οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, έχουν χαθεί πολλές ευκαιρίες. Τώρα η επιλογή μου είναι ο Θανάσης Λιακόπουλος. Όχι μόνο επειδή είναι ο καλύτερός μου φίλος, έχω και φίλους που δεν κάνουν για διοίκηση. Όχι μόνο επειδή στα χρόνια που πέρασαν απέδειξε ότι ανήκει στη μειοψηφία όσων πέρασαν από θέσεις, δούλεψαν και ποτέ δεν τους καταλογίστηκε το παραμικρο. Αλλά κυρίως γιατί στη σημερινή συγκυρία του τόπου που αγαπώ είναι ο μόνος που βλέπω ικανό να κάνει τομές, να αλλάξει τα δεδομένα, να τρέξει όσο γρήγορα χρειάζεται η Κατερίνη.

Δεν είναι τυχαίος ο Θανάσης. Δεν εκλέγεσαι τυχαία στα 31 σου δεύτερος δημοτικός σύμβουλος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δεν εκλέγεσαι τυχαία δύο φορές πρώτος, στα 35 και τα 39 σου, χωρίς να φθαρείς από την επαφή με τους ανθρώπους. Ρώτησα πολύ κόσμο προτού αποφασίσω να εμπλακώ. Και για να καταλάβω που βρισκόμαστε, αλλά και για να μάθω τα επεισόδια που έχασα. Μου περιέγραψαν έναν άνθρωπο που έκανε δουλειά, άφησε παντού φίλους, έκανε αλλαγές που ακόμη βοηθούν την πόλη. Δεν έκανε τα πάντα, λογικό είναι, δεν θα μπορούσε άλλωστε. Ειδικά μετά το 2010 ο Σάββας αποδείχθηκε συγκεντρωτικός (και όχι μόνο).

Στην περίπτωση του Θανάση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ έχουμε τον κόσμο να τον σπρώχνει, να τον πιέζει να κάνει το επόμενο βήμα. Η πλειοψηφία των δημοτών θεωρεί ότι ο σημερινός Δήμαρχος έχει κλείσει τον κύκλο του μετά από 13 χρόνια διοίκησης. Το κόμμα του, η ΝΔ, δεν δίνει το χρίσμα σε κάποιον, είναι 3 οι υποψήφιοι, όλοι με τα δικά τους χαρακτηριστικά. Με τα 4 δυνατά ψηφοδέλτια, ο Δήμος θα είναι κομμένος σε μικρά κομμάτια, είναι ανέκδοτο να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να φύγει πολύ μπροστά. Όσοι λένε κάτι τέτοιο, στην καλύτερη περίπτωση μεταφέρουν την ευχή τους. Η απλή αναλογική ουσιαστικά σε υπενθυμίζει ότι με κάποιον θα συγκυβερνήσεις, δεν θα πας μόνος σου.

Πολλοί με ρωτούν αν θα επαναλάβουμε τη στρατηγική του 2006. Και ναι και όχι. Και τώρα διαλέγουμε τον ρόλο του παρτιζάνου. Κρατάμε κλειστά τα χαρτιά μας. Αλλά το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό.

Τότε, το 2006, δεν μπορούσαμε να βρούμε εύκολα ικανούς συμβούλους. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο, βρίσκουμε και ανθρώπους με ποιότητα αλλά και με εκλογική διείσδυση.

Το 2006 ο κόσμος πίστευε ότι θα βγει ο Αμοιρίδης, είχε τεράστια παράσταση νίκης. Σήμερα κανείς δεν έχει παράσταση νίκης πάνω από 25%.

Το 2006, το 2010 και το 2014 ο Σάββας έμαθε να κάνει εκλογές πρώτης Κυριακής, με τη ΝΔ όλη στο πλευρό του και σημαντικό τμήμα της κεντροαριστεράς μαζί του. Σήμερα όλοι μας θα κάνουμε εκλογές με τη ΝΔ να μη δίνει στήριξη, τον Σύριζα (αδύναμο στη Βόρεια Ελλάδα) να στηρίζει Νταντάμη και τα υπόλοιπα κόμματα να αφήνουν ουσιαστικά τα στελέχη τους να στηρίζουν τα πρόσωπα της αρεσκείας τους.

Σήμερα έχουμε ως συνδυασμός περάσει το όριο του 50% των υποψηφίων που θα κατεβάσουμε τελικά στο ψηφοδέλτιό μας. Η δυναμική τους είναι πολύ μεγάλη, με δυσκολία κρατάμε κάποιες καταστάσεις για να μην καταλάβουν οι πολλοί τι ετοιμάζουμε. Στην περιφέρεια του Δήμου μας θεωρούν αδύναμους, παρά το ότι έχουμε ήδη 11 δυνατά πρόσωπα για Προέδρους τοπικών συμβουλίων και άλλα 5 σχεδόν έτοιμα, μαζί και δεκάδες πρόσωπα για τα τοπικά. Και τότε και τώρα επιλέγουμε με πολύ αυστηρά κριτήρια. Μόνο που τώρα προτάσσουμε την ανανέωση, πιστεύουμε ότι έτσι θα εκφράσουμε το αίτημα της κοινωνίας για κάτι άλλο. Ελάχιστοι θα είναι «οι παλιοί» που θα έχουμε μαζί μας. Από επιλογή.

Σήμερα η ατμόσφαιρα είναι πολύ διαφορετική, η πλειοψηφία θέλει αλλαγή, θέλει κάτι καινούριο. Οι σύμβουλοί μας βρίσκουν πόρτες ανοικτές. Για κάποιον που έχει κάνει 6 – 7 εκλογές και έχει αντιμετωπίσει την κατάσταση του 2006, είναι ξεκάθαρο πως σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα. Ήδη 6 μήνες πριν τις εκλογές είμαστε πολύ πιο μπροστά από εκεί που ήμασταν το 2006. Τότε, το 2006, ο Χιονίδης κέρδισε χωρίς να μοιράζει λεφτά σε ανθρώπους. Το ίδιο κάνει σήμερα και ο Λιακόπουλος. Τότε, το 2006, ο Αμοιρίδης έκανε έργα που τελικά δεν τον βοηθήσαν. Το ίδιο κάνει σήμερα και ο Χιονίδης.

2019

Σε περίπου 6 μήνες από σήμερα θα έχουμε δημοτικές εκλογές. Η δικιά μου προσέγγιση είναι ότι ο Λιακόπουλος θα πάει στον δεύτερο γύρο και θα εκπλήξει στην τελική ευθεία. Εσείς που δεν ασχολείστε / δεν με πιστεύετε ακόμη, κρατήστε στο μυαλό σας ένα πράγμα: Όταν η κοινωνία είναι ώριμη για αλλαγή, ακόμη και αυτός που δεν θεωρείται φαβορί έχει μία ευκαιρία. Αρκεί να έχει πρόγραμμα, να ξέρει τι θέλει, να δουλεύει πολύ, να ασχολείται ειλικρινά με τα προβλήματα των πολιτών και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τους άλλους.

Όσο και αν επιμένουν πολλοί, δεν θα ανοίξουμε όλα μας τα χαρτιά από τώρα. Δεν μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε εντυπώσεις σήμερα. Στόχος μας να προσφέρουμε στους πολίτες και να κερδίσουμε τις εκλογές. Και να θυμάστε πως όσο σίγουροι είναι κάποιοι σήμερα για το τι θα συμβεί τον Μάιο του 2019, τόσο πιο κάτω θα κρεμαστεί το σαγόνι τους από την έκπληξη όταν καταλάβουν ότι όντως ο Θανάσης Λιακόπουλος θα πάει στον δεύτερο γύρο. Σιγά σιγά θα γίνουν όλα. Και ας λέει τώρα ο Σάββας πως «τα ξέρει όλα για όλους». Η πλειοψηφία ψάχνει κάποιον που δεν είναι ξερόλας, κάποιον που θέλει να την ακούσει και μαζί της να αλλάξει τη ρότα του τόπου μας.

Στις εκλογές είναι άλλο πράγμα η αφετηρία, άλλο η διαδρομή και άλλο η κατάληξη της κούρσας. Όταν κάνεις εκλογές σαν «παρτιζάνος», δεν σε θεωρούν φαβορί στην αρχή. Όμως κερδίζεις όταν μετράει, στις 19 και τις 26 Μαϊου.