Αφιέρωμα στον αείμνηστο γλύπτη Ευθύμιο Καλεβρά

Ο Ευθύμιος Καλεβράς (Καταχάς Πιερίας, 1929 - Θεσσαλονίκη, 11 Δεκεμβρίου 2011 ήταν Έλληνας γλύπτης. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, του Συλλόγου Ελλήνων Γλυπτών και Επίτιμο μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Ν. Πιερίας. Ήταν παντρεμένος με τη Νίνα Καλεβρά.

Ήταν παιδί προσφύγων από τον Πόντο. Ακολούθησε σπουδές γλυπτικής και ήταν μαθητής του μεγάλου Απάρτη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1967 και άρχισε να συμμετέχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις από τη δεκαετία του ' 70. Παράλληλα, κέρδισε το πρώτο βραβείο σε πολλούς διαγωνισμούς γλυπτικής. Οι επιδράσεις του εκτός από τον Απάρτη συμπεριλαμβάνουν και μεγάλους καλλιτέχνες από το διεθνή χώρο, όπως ο Χένρι Μουρ και ο Ογκίστ Ροντέν.

Φιλοτέχνησε κατόπιν παραγγελίας πολλές προτομές και ανδριάντες, όπως αυτές του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου στη Θεσσαλονίκη και του αγωνιστή Νικολάου Κασομούλη.

Έργα του επίσης κοσμούν χώρους όπως το το μνημείο Εθνικής Αντίστασης του Δήμου Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη και το Ηρώο Ποντίων στην Καλλιθέα. Η ποντιακή καταγωγή του διαφαίνεται στη συνεισφορά του σε ανάλογης ιστορικής αξίας έργα, όπως το Μνημείο Ολοκαυτώματος της Σάντας στην Παναγία Σουμελά και στο Μνημείο του Πόντιου Παπά και Δασκάλου, στη Θεσσαλονίκη. Πολλά γλυπτά του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ.

Στη Θεσσαλονίκη

«Μνημείο Πεσόντων Χωροφυλακής» (ή «Ελευθερία») στο Γ' Σώμα Στρατού

Ανδριάντας του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε' (Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης)

Ανδριάντες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Νικολάου Κασομούλη

Προτομή των παιδαγωγών Αλέξανδρου Δελμούζου και Μίλτου Κουντουρά στο Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Προτομή του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου στο πάρκο, κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Στην Ημαθία

Ο Πόντιος Ακρίτας (2008)

Προτομές Θεοχάρη Κούγκα (Μακεδονομάχου) και Παπαντώνη

Στη Λευκάδα

Αριστοτέλης Ωνάσης (2001 - Νυδρί)

Η Πιερία τού οφείλει πολλά. Κυρίως όμως του οφείλει το αυτονόητο, όπως μας το εκμυστηρεύτηκε τις τελευταίες ημέρες: την επιθυμία του να δει κάποτε το έργο του συγκεντρωμένο σε έναν χώρο στον Καταχά, στην Κατερίνη, στην Πιερία.