Α΄ μέρος Αφιερώματος στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κορινού.

Γράφει ο Σάββας Σεϊταρίδης

Μέσα στον κάμπο του Κορινού και σε απόσταση 700 μέτρων από την θάλασσα , ορθώνεται η Ιερά Μονή Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Το μοναστήρι χρονολογείται στην περιοχή από τα μισά του 16^ου αιώνα και είναι από τις αρχαιότερες μονές της Πιερίας. Εκκλησιαστικά ανήκει ως μετόχι στην Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω.

Τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν (Χοτζέτια) μας μαρτυρούν την ύπαρξη της μονής τουλάχιστον από το 1561, αρχικά ως ανδρική. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει κάποια άλλη μαρτυρία που να αποδεικνύει την προγενέστερη παρουσία της στην περιοχή.

Η προσφορά του Μοναστηριού στην κοινωνία:

Όπως οι περισσότερες Μονές της Ελλάδας, έτσι και η Μονή του Αγίου Γεωργίου, διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στους χρόνους της Τουρκοκρατίας και της Γερμανοιταλοβουλγαρικής κατοχής, διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της πίστεως στη λυχνία του Γένους.

Κατά την τοπική παράδοση των γεροντότερων του χωριού κατά τις επιδρομές Τουρκαλβανών, αλλά και μετά την υποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής(1912-13) εκατοντάδες ηλικιωμένοι και γυναικόπαιδα κατέφευγαν και κρυβόντουσαν στα κελιά-αποθήκες του μοναστηριού, για να σωθούν από την βαρβαρότητα των Τούρκων.

Στην Μικρασιατική καταστροφή του 1922 πρόσφυγες κατέφθασαν στο μοναστήρι και φιλοξενήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα έτη 1941-42 εκατοντάδες πρόσφυγες γέροντες – γυναικόπαιδα από τα χωριά του Νομού  Δράμας, καταδιωγμένοι από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής, βρήκαν  καταφύγιο και φιλοξενία στο μοναστήρι.

Το 1955 το ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε όλα τα κτήματα μαζί με το δάσος του μοναστηριού (200-300 στρέμματα) και τα διένειμε σε ακτήμονες του χωριού, εκτός από 2 στρέμματα που παρέμειναν στο μοναστήρι. 

Το 1967 η τότε επιτροπή του χωριού, ύστερα από πολλές διαμαρτυρίες προς την επιτροπή απαλλοτρίωσης, κατάφεραν να πάρουν 10 στρέμματα πίσω.

Αρχιτεκτονική ναού:

Η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου είναι μονόκλιτη βασιλική χωρίς τρούλο. Το άγιο βήμα (ιερό) χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ξύλινο τέμπλο.  Στο καθολικό συναντάμε στα αριστερά το προσκυνητάρι με  την θαυματουργική εικόνα του Αγ. Γεωργίου και στα αριστερά το δεσποτικό με το αναλόγιο των ιεροψαλτών. Ο γυναικωνίτης είναι απλός  και χρησιμεύει και ως σκευοφυλάκιο. Στα δεξιά του κεντρικού ναού βρίσκεται το παρεκκλήσιον του Αγ. Φανουρίου και το καμπαναριό και στα αριστερά το παρεκκλήσιον του Αγ. Νεκταρίου του εν Αιγίνης που συνδέεται με τον  νάρθηκα του ναού.

Εικόνες – κειμήλια:

Η παλαιότερη εικόνα στο ναό  χρονολογείται από το έτος 1803 και είναι η εικόνα του Αρχιερέα Χριστού στο Δεσποτικό θρόνο.  Η Θαυματουργή εικόνα του Αγ. Γεωργίου που φυλάσσεται  στο προσκυνητάρι, στο καθολικό του ναού, φιλοτεχνήθηκε το 1863 από τον Κ.Ξ. Ιωάννου εκ Λιτοχώρου. Ο Άγιος εικονίζεται έφιππος και τον πλαισιώνουν περιμετρικά σκηνές από το μαρτύριό του.

Διατελέσαντες Ηγούμενοι - Ηγουμένες

Τα πρώτα στοιχεία για τους διατελέσαντες ηγούμενους, εμφανίζονται το 1866 με τον Ηγούμενο Νεόφυτο.

Το 1870 ο Ηγούμενος Αμβρόσιος.

Το 1917 η μονή άλλαξε και από ανδρική έγινε  γυναικεία με ηγουμένη την Σωσάννα αλλά χωρίς να υπάρχουν άλλα στοιχεία γι΄ αυτήν την περίοδο.

Το 1938-1945 η μονή γίνεται ξανά αντρική με ηγούμενο τον Κυπριανό, ο οποίος ήταν άρρωστος και μεγάλης ηλικίας με αποτέλεσμα το μοναστήρι να βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση του.

Μετά τον θάνατο του Κυπριανού, η μονή για ένα διάστημα έμεινε απροστάτευτη, ώσπου το 1953 αναλαμβάνει ως ηγουμένη η μοναχή Κυριακή (κατά κόσμο Μαριάνθη Θεοδωροπούλου) που γεννήθηκε στην Βέροια .Το 1912 και σε ηλικία 17 ετών αρρώστησε από ραχίτιδα με αποτέλεσμα να μείνει σκυρτωμένη για όλη της την ζωή. Το 1930 εκάρη μοναχή σε μοναστήρι στην Βέροια. Το 1949 πήγε στον Άγιο Αθανάσιο στον Κολινδρό όπου υπήρχε  τότε ένα εκκλησάκι. Έμεινε 2-3 χρόνια αλλά  έφυγε λόγο του εμφυλίου και πήγε σε μία εκκλησία που της παραχώρησαν στη Γέση Ημαθίας. ’Επειτα ήρθε στον Άγιο Γεώργιο και με την συμπαράσταση των ντόπιων κατοίκων αλλά και φίλων της μονής, όχι μόνο αξιοποίησε την υποδομή του μοναστηριού αλλά οραματίστηκε και υλοποίησε την επέκταση του. Ξεκίνησε λοιπόν το χτίσιμο των κελίων, του αρχονταρικίου και των βοηθητικών χώρων. Το 1959 μεγάλωσε και ανακαίνισε τον ναό. Το 1965 έχτισε το καμπαναριό και τα δύο παρεκκλήσια των Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου.  Το 1967 φύτεψε ελαιόδεντρα για τις ανάγκες του μοναστηριού σε μια έκταση 7 στρεμμάτων, στο περιβάλλοντα χώρο της μονής.

Το 1979 μετά τον θάνατο της ηγουμένης Κυριακής, εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι  η κατά κόσμο Αναστασία Ακριτοπούλου  καταγομένη από την πόλη των  Σερρών . Με την ευλογία του τότε Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης κ.κ Βαρνάβα, ο οποίος τέλεσε και την κουρά  της και την μετονόμασε σε Ειρήνη συνέχισε το έργο της προκατόχου της. Με  περίσσιο ζήλο, μεράκι και πολλή προσωπική εργασία και έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση  ευλαβών φίλων της μονής, πραγματοποίησε μια σειρά έργων, που βελτίωσαν κι άλλο την αισθητική του μοναστηριού.  Υπό των ημερών της έγινε η περίφραξη περιμετρικά της μονής, η ολοκλήρωση των κελιών, η αγιογράφηση του ναού του Αγ. Γεωργίου, η ένωση των δύο παρεκκλησίων του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Φανουρίου  με τον κεντρικό ναό και τον εξωνάρθηκα και η διαμόρφωση του αύλειου χώρου . Και ως λέγει ο πατήρ Βαρνάβας: « Η οποία θυσιαστικώς διακονούσε την Ιερά Μονή ως ασκήτρια για 35 χρόνια, ‘’Μόνην, μόνον τον Θεόν  λατρεύουσα’’…..»

Τον Αύγουστο 2013 λόγω ασθενείας της Γερόντισσας Ειρήνης, προσεκλήθη στη μονή, η αδελφή Αγαθοκλήτη (κατά κόσμο Μακαρίου Μαρία), με καταγωγή από τον Βόλο. Η πρόσκληση έγινε από τον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης και Πλαταμώνος  πατρός Βαρνάβα Λεοντιάδη ο οποίος αντικαθιστούσε προσωρινά τον Σεβασμιώτατο κ. Αγαθόνικο.

...θα ακολουθήσει και δεύτερο αφιέρωμα!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: 

Ο κ. Κοτανίδης Νίκος κάτοικος Κορινού και ιδιόκτητης της διαφημιστικής εταιρείας vrtour.gr, πραγματοποίησε μια εκπληκτική δουλειά με περιήγηση στον Μονή με εικονική πραγματικότητα, σαν να βρίσκεστε δηλαδή στον χώρο του Ναού.

Περιηγηθείτε στον χώρο της Μονής του Αγίου Γεωργίου στον Κορινό Πιερίας σε εικονική πραγματικότητα (VR) ανοίγοντας τον παρακάτω σύνδεσμο και πατώντας στα παραθυράκια που βλέπετε στην φωτογραφία που εμφανίζεται:

Για την περιήγηση πατήστε εδώ: https://roundme.com/embed/xaZcBAyxDkdZYNUAnuq8?fbclid=IwAR0um0YJwbOEto4JgBHRCjclLLpemKxlhMqDEGBGDlOTfyh8JexYu-hK69U.

Συγγραφή αφιερώματος:

Σάββας Σεϊταρίδης 

Πηγή υλικού: 

Μοναχή Αγαθονίκη, ασκούσα καθήκοντα ηγουμένης στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κορινού.

Από το βιβλίο με τίτλο ‘’Το ιστορικό Μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου Κορινού Πιερίας’’ του π.Θωμά Τσούλια, Πρωτοπρεσβύτερου –Θεολόγου

Επιλογή υλικού:

Φωτογραφικό υλικό από προσωπικό αρχείο του Σάββα Σεϊταρίδη

Φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της Ιεράς Μονής Αγ. Γεωργίου

Φωτογραφικό υλικό από προσωπικό αρχείο του  Αναστάσιου Μαβίδη

Επιμέλεια κειμένου:

Πολυξένη Πατσινακίδου Γενική ιατρός Κ.Υ. Αμυνταίου